Labrador retriever - pochodzenie
Wbrew nazwie, labrador retriever nie pochodzi z Labradoru, ale Nowej Funlandii w Kanadzie. W jego żyłach płynie krew pradawnych psów Indian i Wikingów. Protoplastą tej rasy był czworonóg nazywany psem św. Jana, którego rolą było przede wszystkim łowienie ryb. W 1820 r. został on sprowadzony do Wielkiej Brytanii, gdzie hrabia Malmesbury z hrabstwa Dorset odkupił go od rybaków, szybko dostrzegając liczne talenty psa. On też nadał mu wprowadzającą w błąd nazwę.
Wygląd
Labrador retriever to średniej wielkości pies o zwartej budowie ciała. Na tle innych ras wyróżnia go krótka, gruba i wodoodporna szata, najczęściej w kolorze czarnym, choć zdarzają się też osobniki barwy żółtej lub czekoladowej. Jego wyraźnie zaznaczony ogon przypomina nieco ogon wydry. Pies tej rasy ma duży nos, niewielkie obwisłe uszy oraz średniej wielkości oczy o inteligentnym wyrazie.
Jak wychować labradora?
Wrodzony intelekt, uległość oraz chęć do współpracy sprawiają, że labrador jest psem bardzo łatwym do ułożenia. Dzięki przyjaznemu i zrównoważonemu usposobieniu dobrze sprawdza się jako towarzysz dzieci, lubi też spacery. Ponieważ natura predysponowała go do aktywnego życia, codziennie należy zapewniać mu solidną dawkę ruchu. Warto pamiętać wtedy o zabawach z aportowaniem, które pies ten wprost uwielbia.
Labrador retriever sprawdzi się też na polowaniach. Jako doskonały aporter, z przyjemnością spenetruje krzaki, zwiedzi bagna i pokona kałuże, by przynieść postrzelone zwierzę. Ze względu na swoje posłuszeństwo i nieprzeciętny węch pies ten wykorzystywany jest także do pracy w policji, służbach celnych i ratownictwie. Prócz tego retriever może pracować jako opiekun osób niewidomych i głuchych oraz dogoterapeuta, jest bowiem łagodny i serdeczny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz